Εγκλωβιζόμαστε. Όχι σε μέρη. Στο μυαλό μας. Μπλοκάρουμε καταστάσεις γιατί σκεφτόμαστε αρνητικά. Και εγώ που τόσα έχω διαβάσει, που τόσα έχω κάνει, μονίμως πέφτω και ξανά σηκώνομαι. Ξανά και ξανά. Μαθαίνω απο την πρακτική μου στο «σχολείο» της Ζωής. Αλλά η Ζωή έχει συνέχεια ξαφνικά διαγωνίσματα. Να δει αν όντως έχεις καταλάβει αυτά που διάβασες, αυτά που άκουσες, αυτά που είδες. Θέλει δουλειά. Θέλει να μην τα παρατάς. Θέλει να μιλάς. Να ασχολείσαι και με άλλα πέρα απο τα δικά σου. Εγκλωβίζομαι με μένα και ουσιαστικά χάνω την ουσία. Η ουσία είναι μέσα απο μας να δούμε έξω. Να δούμε και να ασχοληθούμε με δημιουργικά πράγματα, με τον διπλανό μας, με αυτούς που αγαπάμε. Να δίνουμε και ας νομίζουμε ότι δεν θα πάρουμε ποτέ. Και όμως. Η Ζωή μας προσφέρει απλόχερα πάντα την αφθονία της. Σε ύλη, σε συναισθήματα. Κάνω πράγματα με αγάπη, με φιλότιμο, με σεβασμό, με καθαρότητα, με ντομπροσύνη, με αλήθεια, με χαρά. Δεν τα κάνω για κάποιο σκοπό. Αλλά με ανιδιοτελή αγάπη. Το με, μας καθορίζει. Όχι το για να. Όχι το πρέπει. Όχι το για να πάρω. Άρα. Αφήνω το μυαλό μου να αναλύει. Να πάει να με εγκλωβίσει. Και εγώ κάνω επιτόπου πράγματα με πάθος. Με σύνεση. Με αγάπη. Χωρίς να αναλύσω. Αφήνω να με αγαπήσω. Να με καταλάβω. Να με δημιουργήσω. Χωρίς εγκλωβισμούς. Αλλά με ανοιχτούς ορίζοντες.
#katharizoi #katharessxeseis #drasi #kinisi #ekfrasi #dimiourgia #eleutheria #zise #zoi #mariaelenilykourezou